Gapienie się w okno to najdoskonalsza forma ZEN.
Taka niezobowiązująca, zupełnie prywatna wersja medytacji.
Kontemplowanie w ciszy własnych myśli, płynących jak rzeka, niespiesznie,
przeskakujących jedna przez drugą lub śpiących bezdźwięcznie. Uwielbiam.
A co za oknem?
Konie. Na wielkiej łące, która należy tylko do nich.
Koty sąsiadów ganiające się z prędkością światła.
W powietrzu czuć wiosnę.
Wyjmuję z pieca ciepłą brioche, pachnącą piniolami.
Nie mogłam, nie mogłam, nie mogłam odmówić sobie ponownego upieczenia tej brioszki
Dodałam do niej piniole i suszoną porzeczkę. Niebo!
Brioche na semolinie z piniolami i suszoną porzeczką
(przepis zmodyfikowany, zgodny z KPP, oryginalny znajduje się tu)
500g semoliny, koniecznie miałkiej
100g mąki orkiszowej
25g świeżych drożdży
kurkumy na czubku noża
60g ksylitolu (lub cukru)
300g mleka
110g miękkiego masła
30g pinioli
30g suszonej porzeczki
1 jajko
1 łyżeczka ekstraktu z wanilii
1 szczypta imbiru
1 szczypta soli
1 roztrzepane jajko
Z drożdży, odrobiny ciepłego mleka, 1 łyżeczki mąki (pszennej lub orkiszowej) i 1/2 łyżeczki ksylitolu (lub cukru), przygotować zaczyn - wymieszać dokładnie i ostawić w ciepłe miejsce, aż podrosną. Porzeczkę namoczyć w gorącej wodzie, po 10-15 min odsączyć na sitku.
W misce wymieszać obie mąki, zrobić w nich dołek i wlać wyrośnięte drożdże, dodać kurkumę i wymieszać łopatką. Następnie dodać mleko, ksylitol lub cukeir, jajko, piniole i porzeczki, wymieszać, dodać masło, ekstrakt z wanilii i miksować na średnim biegu ok 2-3 minut, w tym czasie dodać imbir i na końcu sól.
Miskę przykryć szczelnie folią i odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia na ok. 1 godz.
Ciasto ma podwoić swoją objętość.
Blat posypać garścią mąki orkiszowej, wyłożyć ciasto i krótko zagnieść, ciasto wchłonie mąkę, ponownie podsypać garścią mąką i krótko zagnieść.
Ciasto powinno być elastyczne i lekko napięte.
Podzielić je na równe części i uturlać w naoliwionych dłoniach dobrze napięte kulki.
Kulki ułożyć jedna na drugiej (w dwóch warstwach) w lekko nasmarowanej masłem i wyłożonej pergaminem blaszce
Ponownie odstawić do wyrośnięcia w ciepłe miejsce, ciasto ma podwoić objętość (ok. 60min).
Wyrośnięte ciasto posmarować roztrzepanym jajkiem.
Piec w 180st. C. 30-35min. Studzić na kratce.
Pyszne z masłem lub konfiturą np. porzeczkową.
Smacznego!
No jeśli ty masz taki widok za oknem to ja przepraszam. Zen jak nic. U mnie bardziej szaroburo.
OdpowiedzUsuńA kanapka...no cóż zobaczysz. Telepatia?
Patrycja , jak Ci ta brioszka pięknie wychodzi , a z tymi dodatkami to pewnie cudnie smakuje
OdpowiedzUsuńNarzeczono,
OdpowiedzUsuńAno mam. Kocury spacerują po ogrodzie, jak u siebie, a konie można podejść i w pysk pogłaskać, nie są płochliwe tylko ja się boję;)
Telepatia mówisz? To ja czekam:)
Alu,
Ta briosze robi furorę u mnie w domu. Ja już trzeci raz ją piekłam i na pewno nie ostatni. A z tą porzeczką i piniolami jest niezwykła. Dziękuję Ci baardzo za przepis:)
Pozdrawiam Was!
ten dodatek suszonej porzeczki bardzo mi się podoba, nigdy nie jadłam, ale myślę, że by mi posmakowała :)
OdpowiedzUsuńa patrzenie się przez okno kultywuję bardzo często, tak sobie stoję, patrzę i czasem myślę a czasem zupełnie się wyłączam...a czasem patrzę na ludzików i się zastanawiam gdzie tak pędzą, tworzę historie...
Patrycjo!
OdpowiedzUsuńWidok z okna kojący i napawający spokojem. Aż się chce stanąć przy szybie i odpłynąć ...
Ciacho wygląda baaardzo apetycznie!
Pozdrawiam,
Asia
Masz bardzo ładny widok z okna, ach.. a u Nas zima:(
OdpowiedzUsuńPiękna brioche!:)
Tak mi się skojarzyła z tym słodkim chlebkiem od Tatter, z wyglądu oczywiście;)
Moc uścisków, Ola.
Ciekawy widok. Taki... uspokajający :) A wypiek fantastyczny :)
OdpowiedzUsuńI widoko zza okna i brioszka - cudne! To zdjecie z konfitura powalajace... Pozwol, ze sie napatrze ;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Patrycjo!
Jezu, jakie apetyczne zdjęcia! Chce się pożreć tę brioszkę w całości!
OdpowiedzUsuńPatrycjo, toż u Ciebie wiosna za oknem! A Ty mówisz, że dopiero ją czuć? :)
OdpowiedzUsuńA brioche... ojej! wygląda tak smacznie wraz z konfiturą (jagodowa? porzeczkowa? :)), że aż żałuję, że zajrzałam tutaj z pustym żołądkiem. :)
Pozdrowienia! :)
Naprawdę masz taki widok zza okna, Truuuuflo? Rewelka :)))
OdpowiedzUsuńU mnie za oknem tez koty, ale w ekstra śńieżnej oprawie...
Widze, ze Ty tez dolaczylas do zmowy jaka maja Fellunia z Polka, zeby mi pieczenie na sobote wymyslac:) Nie dam sie! tego posta malzonce NIE POKAZE!!! hehe nie nie zartowalem:) Masz szcescie, ze uciekl mi wlasnie ostatni aer lingus bo...po brioszy byloby tylko wspomnienie:D
OdpowiedzUsuńCo za widok! Wprowadzam się do Ciebie :)Szkoda, że nie mam semoliny bo brioszka piękna
OdpowiedzUsuńA u mnie za oknem topiący się szary śnieg... zazdroszczę pięknych koni :) Piniole to jeden z moich ulubionych dodatków - wciskam je gdzie tylko mogę, do co drugiego makaronu, sałatek etc. Ale do chałki... hmm... baaaardzo kusząca propozycja.
OdpowiedzUsuńA teraz dziwne pytanie: jak bardzo miałka jest miałka semolina? ;) Mam taką zwykłą, malaksera brak i myślę, czy tu z taką zwykłą wyjdzie mi chałka...
Pozdrawiam ciepło! :)
Ja też bym ani sobie ani takiej brioszce nie odmówiła ;)
OdpowiedzUsuńNa słowo ZEN zawsze przypomina mi się zdjęcie, które kiedyś znalazłam w internecie - blokowisko pokryte szczelnie chodnikiem, a pomiędzy płytami wyrosła wysoka łodyga z pyszniącym się żółtą głową słonecznikiem. ZEN idealny ;)
"Wiosna, lato jesień zima... i wiosna" - taki film. Polecam - a propos :)
Dziekuję Wam bardzo,
OdpowiedzUsuńwidok z okna niezależny ode mnie, jednak bardzo miły dla oka i ducha:)
Aga,
Z tego samego powodu nigdy nie nudzę się na dworcu czy lotnisku. Otaczająca rzeczywistość jest fascynująca;)
Małgosiu,
No tak, jakby już wiosna (są i dni baardzo słoneczne) tu kalendarzowo zaczyna się wcześniej - 1 lutego. A konfitura jest porzeczkowa:)
Arek,
Trzeba było łapać AerLingusa, bo ja mam trzy takie briosze i świeżutkie masło. Następnym razem zapraszam;)
Misia,
Miałka semolina, wzięta między palce jest jak miałka sól. A gruba ma grudki, wyczuwalne mini kryształki, jak piasek lub drobniuteńka kaszka. Postaram się zrobić zdjęcie.
Zemfiroczko,
"Wiosna, lato, jesień...", widziałam, bardzo mi się podobał:)
Pozdrawiam wszystkich serdecznie!
Nawet za milion lat mi coś takiego nie wyjdzie, mój antykulinarny zmysł może się poszczycić jedynie umiejętnością robienia herbaty (z czajnikiem elektrycznym).
OdpowiedzUsuńCiasto cudowne. A za taki widok za oknem dałabym się pociąć...:)
OdpowiedzUsuńlubię to gapienie się w okno
OdpowiedzUsuńnajbardziej, gdy pada śnieg
lubię też zapach słodkich bułek uciekający z piekarnika
U mnie za oknem raczej Sen niż Zen, chociaż w gruncie rzeczy pierwsze zawiera się w drugim, więc wychodzi na Jedno:-) Spędziłam niegdyś prawie dwa lata w Dublinie, ale widok nie wygląda mi na tę część Irlandii, hm? :-) Pozdrawiam bardzo serdecznie!
OdpowiedzUsuńNawet nie wiesz, Patrycjo, jak ja Ci zazdroszczę tego widoku za oknem. Prawdziwy ZEN.
OdpowiedzUsuńBlokowiska i supermarket nie nastrajają tak pozytywnie.
A brioszka na semolinie smakowała cudnie - nie wyobrażam sobie nawet, jak może być jeszcze lepsza. Ale skoro ma takie dodatki... Poezja. Na pewno.
Pozdrawiam!
Mam pytanie - Czy mogłabyś mi powiedzieć, jakiej firmy sosu sojowego używasz? Albo jakie (jakich producentów) sosy sojowe polecasz? Chciałabym kupić wreszcie jakiś porządny ;)
OdpowiedzUsuńCudownie.
OdpowiedzUsuńWodzisz mnie na pokuszenie. Ale Ty i tak o tym wiesz :)
Bożeno,
OdpowiedzUsuńUżywam sosu firmy Kikkoman. Przy zakupie sosu zwracam uwagę na to czy jest naturalnie fermentowany, nie zawiera barwników ani cukru i czy mimo głębokiego koloru jest przejrzysty gdy poruszam buteleczką. Im mniej zawiera składników, tym lepiej. Z reguły są to: woda, sól, ziarno soi i czasem pszenica. Każdy, który spełnia te warunki powinien być dobry.
Pozdrawiam serdecznie!
Wiosna u Ciebie na wyciągnięcie ręki...a ja brodzę w śniegowej brei i zastanawiam się kiedy wreszcie będzie choć tak jak u Ciebie...
OdpowiedzUsuńBriosza tak apetyczna że zgłodniałam, mimo późnej godziny nie byłaby bezpieczna koło mnie....pozdrawiam.
Nie wiem jak mogłem przegapić ten wpis. Znalazłem przepis na kolejny weekend, nawet piniole mam, tylko porzeczki zamieniam na żurawinę bo pod ręką.
OdpowiedzUsuńpotrzebne mi beztroskie patrzenie przez okno od zaraz
pozdrawiam ciepło
Dzięki za odpowiedź ;)
OdpowiedzUsuńPiękny widok za oknem...
OdpowiedzUsuńprzestrzeń...
lubię duże przestrzenie, gdzie można pełną piersią oddychać...
i śniadanie z taką brioszką też bym polubiła - dobry początek dnia :)
Patrycja, widze za zabrioszkowalas na maksa :-) Sa obledne te brioszki, uswiadomilas mi tym samym, ze oprocz nalewki porzeczkowej musze tez w tym roku ususzyc troszke porzeczek :D a czy moze da sie je gdzies kupic? Usciski!
OdpowiedzUsuńBasiuniu,
OdpowiedzUsuńPorzeczkę suszoną tutaj kupuję w spożywczym, jak rodzynki. A świeżej o dziwo nie ma nawet w sezonie.
Zabrioszkowałam owszem i to jeszcze nie koniec;) Mnóstwo pomysłów mi się w kolejce ustawia a i jestem popychana do pieczenia co i rusz;)
Uściski!
ja mam pytanie: nie mając dostępu do semoliny - czy mogę zastąpić ją pszenną razową? jak bardzo musiałabym zmodyfikować przepis? z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam wiosennie :)
OdpowiedzUsuńMarta
Marto,
OdpowiedzUsuńOczywiście przepis można modyfikować. Jednak semolina daje efekt puszystości jak puch, to bardzo specyficzna mąka. Można ją zastąpić pszenną razową, odpowiednio zwiększając ilość mleka i masła ale to będzie zupełnie inna konsystencja i nie biorę odpowiedzialności za rezultaty:)
Pozdrawiam serdecznie!
tak też pomyślałam... nic, zapoluję na semolinę zatem. dziękuję za podpowiedź! :)
OdpowiedzUsuń