Baba szafranowa. Przepisy retro.

"Pieczenie bab wielkanocnych było wydarzeniem pełnym emocji i można je było nazwać pewnego rodzaju "misterium". Kucharka, pani domu, i wszystkie "domowe" kobiety zamykały się w kuchni na klucz. Mężczyznom wstęp był wzbroniony. Najbielszą mąkę pszenną przesiewano przez gęste sito, w donicach ucierano setki (!) żółtek z cukrem, rozpuszczano w wódce szafran (który nie tylko pięknie barwił, ale i użyczał mu korzennego aromatu), mielono migdały, przebierano rodzynki i tłuczono w moździerzach wonną wanilię, robiono z drożdży zaczyn. Nałożone do form babowych ciasto nakrywano lnianymi obrusami, gdyż "zaziębiona" baba nie rosła i miała zakalec. Uszczelniano więc w obawie przed przeciągami okna i drzwi kuchni. Odpowiednio wyrośnięte baby wsadzano ostrożnie do pieca piekarskiego..."

Cytat pochodzi z niezwykłej książeczki "W staropolskiej kuchni" M. Lemnis i H. Vitry, która jest nie tylko skarbnicą staropolskich przepisów, ale obyczajów kulinarnych i wszelakich ciekawostek ukazanych na tle historycznym. Dowiedzieć się z niej możemy, co jadano za czasów Jagiellonów, co znajdywało się w staropolskiej spiżarni. Są w niej opisy biesiad, gatunków polskich chlebów czy kasz, reportaże kulinarne i bogate opisy obyczajów świątecznych. Ta mała książeczka to kopalnia wiedzy i wciągająca lektura. I oczywiście przepisy. Zaczerpnęłam z niej przepis na babę szafranową, której dzięki zdobyczom współczesnej cywilizacji (czytaj: mikser) nie musiałam wyrabiać ręcznie 30 minut (!). Przepis nieznacznie zmodyfikowałam, baba jest puszysta i doskonała w smaku, bardzo łatwa i szybka do zrobienia. Szafran nadaje jej niezwykłego charakteru. Najlepiej zrobić ją na ostatnią chwilę, w sobotę, nawet późnym, wieczorem.

Jutro wszyscy będziemy pewnie dość zajęci i zabiegani...

Chciałabym więc życzyć Wam spokojnych i ciepłych Świąt. Takich jakie są Wam potrzebne, nie takie-jakie-powinny-być. Niech będą szczęśliwe, smaczne i radosne! 
Patrycja

Baba szafranowa
(przepis modyfikowany, zgodny z KPP, 
źródło: "W staropolskiej kuchni" Maria Lemnis, Henryk Vitry)

Zaczyn:
40g świeżych drożdży
1 szkl. ciepłego mleka (250 ml)
1 łyżeczka ksylitolu lub cukru
125 g mąki pszennej (użyłam chlebowej)

Wszystkie składniki wymieszać dokładnie, miskę przykryć ściereczką i odstawić w ciepłe miejsce, na 1godz.

W ciepłej wodzie namoczyć 50 g rodzynek. Moczyć 20-30min, następnie odsączyć na sitku.
Namoczyć 1 szczyptę szafranu, w 1-2 łyżeczkach gorącej wody, przez ok.20min.

Ciasto właściwe:
cały zaczyn
375 g mąki pszennej (użyłam chlebowej)
szafran, wraz z wodą w której się moczył
namoczone i dobrze odsączone rodzynki
75 g ksylitolu lub cukru
4 żółtka
2 białka
1 szczypta imbiru
1/2 łyżeczki soli
skórka otarta z 1/2 cytryny (najlepiej ekologicznej, niewoskowanej)
100g masła, roztopionego i przestudzonego


Żółtka z ksylitolem lub cukrem utrzeć mikserem, aż zwiększą objętość i staną się puszyste.
Do zaczynu dodać pół porcji szafranu, białka, utarte żółtka, szczyptę mielonego imbiru i sól.
Miksować na średnim biegu, dodać mąkę, otartą skórkę z cytryny i resztę szafranu, miksować ok. 5 min, na średnim biegu, aż masa będzie nieco bardziej spoista i zacznie odchodzić od miski.
Do wyrobionego ciasta dodać rodzynki i wyrabiać ręcznie, dodając partiami roztopione masło.
Po kilku minutach wyrabiania, ciasto wchłonie masło, będzie gładkie i elastyczne.
Przełożyć je do formy na babkę, powinno sięgać 1/3 wysokości.
Foremkę odstawić w ciepłe miejsce, do wyrośnięcia. Gdy ciasto wypełni foremkę jest gotowe do wstawienia do gorącego piekarnika. Piec w 175-180st.C ok. 35-40 min., sprawdzać drewnianym patyczkiem. Jeśli patyczek wetknięty w ciasto jest suchy, babka jest upieczona. Studzić na kratce.
Można polukrować lub posypać cukrem pudrem.
Ciasto, jak każde drożdżowe, najlepsze jest w dniu pieczenia, dlatego dobrze upiec je jako ostatnie, np. w sobotę wieczorem. Jeśli po świętach zostanie trochę babki, można przygotować z niej pyszne sucharki.

Smacznego!