...grzybowa. Na zimny dzień.
Słyszałam, że dziś w Polsce spadł pierwszy śnieg.
Na Wyspie śniegu brak, jak na razie mroźne poranki pokrywają wszystko cieniutką warstwą szronu. Przypomniał mi się natomiast kiedyś widziany film, w którym główna bohaterka, będąca glacjologiem, czyli osobą zajmującą się badaniem lodowców, właściwościami lodu, mówi o tym, że Innuici rozpoznają (jeśli dobrze pamiętam) kilkanaście rodzajów śniegu. Bardzo mnie to wtedy zaintrygowało. Jako laik rozpoznaję tylko śniegu puszystość czy ciężkość, płatki drobne, czy duże i puchate i to czy dobrze lepi się z niego śnieżki. A przecież to, co spada z nieba, ma wiele form i niewiarygodną wręcz finezję, bo płatki śniegu mają bajkowe wręcz kształty. Pokryty szronem ranny ogródek, w którym nie gościł jeszcze kot, w którym ptaki nie zdążyły pokłócić się o chleb, wygląda nieco nierealnie. Nietknięty. Godzinę później wszystko stopnieje. A ja ugotuję zupę grzybową. Na rozgrzewkę.
Zupa grzybowa
25g suszonych podgrzybków
1 średni patat (lub marchewka), pokrojony w kostkę
1 średnia pietruszka, pokrojona w kostkę
1 mała szczypta kminku
1 mały liść laurowy
1 ziele ang.
1/4 cebuli, pokrojona w kostkę
świeżo mielony czarny pieprz
sól warzywna morska + sos sojowy
3 łyżki kwaśnej śmietany
sok z cytryny (do smaku)
1 mała szczypta tymianku
1 łyżka słodkiej śmietanki
1 łyżeczka syropu z agawy (lub jasnego miodu)
do podania: ugotowany makaron
Do ok. 1,5l. wrzątku dodać grzyby, moczyć ok 30min.
Grzyby gotować w wodzie, w której się moczyły, do miękkości. Następnie wyjąć, odcedzić na sitku i pokroić w paseczki.
Do gotującego się wywaru dodać kminek, jarzyny, pokrojone grzyby, liść laurowy, ziele ang. i cebulę.
Lekko popieprzyć i posolić, gotować do miękkości jarzyn.
Dodać kwaśną śmietanę, sok z cytryny (do smaku, zupa nie powinna być mdła), tymianek (i ew. trochę wrzątku), słodką śmietankę i agawę, gotować parę minut. Ponownie dosmakować świeżo mielonym czarnym pieprzem, solą i odrobiną sosu sojowego. Podawać z ulubionym makaronem.
(przepis zgodny z KPP oraz MM)
Smacznego!
Cudowne zdjęcia :-) A taka zupa? W sam raz po długim spacerze.
OdpowiedzUsuńA co był za film, bo mi chodzi po głowie...chyba widziałam go, ale kompletnie nie pamiętam tytułu. :-)
OdpowiedzUsuńZupa bomba!
Ach! Piękne zdjęcia! i zupa taka... pachnąca :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
100 mil na północ od Dublina padał w nocy śnieg. Centymetrowa czapeczka, ale zawsze to coś :) Nie jadłam nigdy grzybowej z dodatkiem kminku, ale podoba mi się bardzo.
OdpowiedzUsuńDziewczyny, dziękuję:)
OdpowiedzUsuńDragonfly,
To jest "Biały labirynt" ("Smilla's Sense of Snow") z Julią Ormond, który zresztą polecam. Bardzo mi się podobał.
Pozdrawiam serdecznie!
zdjęcie listka w trawie prawie jak moje:)
OdpowiedzUsuńzupe grzybowa jadłam tyle razy,że na placach ręki można policzyć:(.Częściej pieczarkową.U mnie w domu nie było tradycji zbierania grzybów i pewnie stąd to zaniedbanie.Wigilia to czerwony barszcz.POdobno właśnie są dwie frakcje Ci co jedzą grzybową i ci co barszcz.
przepiekne jak zawsze!
OdpowiedzUsuńcudowne zdjęcia .. a zupa oj pyszna i ten kminek .. :)
OdpowiedzUsuńZupa grzybowa na mroźne popołudnie. Idealna. A poranny srebrny ogród, który jeszcze śpi musi być zjawiskowy ;)
OdpowiedzUsuńMarzy mi się zrobienie takich oszronionych zdjęć:)
OdpowiedzUsuńA talerz zupy poproszę, bo od sushi mam już skośne oczy:/
O rany, aż mi ślina naciekła...
OdpowiedzUsuńFotografie wprost magiczne, a zupa kojarzy mi się bardzo dobrze, bo ze Świętami Bożego Narodzenia, rozgrzewa od samego patrzenia:)
OdpowiedzUsuńPotwierdzam, w Polsce spadł pierwszy śnieg, chwycił mróz i z dnia na dzień zrobiła się zima. Cieszę się, bo to idealny moment na początek zimy - lubię czekać na święta, spoglądając przez okno na zimowy, bajkowy obrazek :) I grzybową też bym chętnie zjadła.. Pozdrawiam! :)
OdpowiedzUsuńPatrycjo, patrząc na Twoją pachnącą grzybami propozycję zupy - mam jak najcieplejsze skojarzenia. :) Takie... wspominkowe. :) Babcine. :) Jakbym się w czasie przeniosła. :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło (mimo przymrozków). :)
Bajkowe zdjęcia.
OdpowiedzUsuńCudownie.
Będę miała zaczarowane sny- czuję to:)
Śliczne zdjęcia! :-)
OdpowiedzUsuńGrzybowa to moja ulubiona polska zupa, na równi z kapuśniakiem. Robię bardzo podobną, u mnie według przykazań babci zawsze czysta z ziemniakami:)
OdpowiedzUsuń