Zimowa łąka i konie.

Pamiętacie jak wiosną pokazywałam Wam konie i ich łąkę?

Na jakiś czas "nasze" konie wybrały sobie inną część łąki i zaniedbały odwiedzanie naszej strony.
Ale od niedawna, ku mojej wielkiej radości, znów biegają i skubią trawę obok naszego domu.

Ostatnio odważyłam się i weszłam na ich łąkę. Kiedy mnie zobaczyły, od razu zaciekawione podbiegły a ja nagle poczułam się bardzo malutka i, jak na pierwszą "wizytę", starczyło mi odwagi na zrobienie tylko kilku zdjęć. Stojąc po drugiej stronie ogrodzenia, ośmielona ich obwąchiwaniem, odważyłam się je pogłaskać. I w tym momencie czas przestał istnieć. Nie ważne było zimno, tylko te delikatne, miękkie pyski, które pozwalały się głaskać. Nigdy nie miałam kontaktu z tak dużym zwierzęciem (nie licząc klaczy z którą próbował oswajać mnie Dziadek, gdy byłam kilkulatką) i to co mnie uderzyło, to spokój. Spokój jaki daje kontakt z miękkim końskim pyskiem. Żałowałam, że nie miałam dla nich żadnego przysmaku, rozglądały się za nim. Na szczęście już zaopatrzyłam się w marchew. Będzie na następny raz.

Miłego dnia Wszystkim!